Het was druk op de weg en het was maar de vraag of ik op tijd bij Max zou. Ik had anderhalf uur de tijd, maar dat zou wel eens niet genoeg kunnen zijn om van Zuid-Mumbai naar Noord-Mumbai te reizen. Op een gegeven moment belde ik Hana, de moeder van het nieuwe vriendinnetje Jordan van Max. Zij zou wel even bij Max blijven totdat ik er was. Dit was geen probleem. Uiteindelijk was ik maar 2 minuten te laat.
Met Maarten ging het een stuk minder goed. Die heeft uren zitten wachten. Toen hij uiteindelijk op audiëntie mocht bleken we toch foto’s van de jongens nodig te hebben (stond echt nergens!!!). Of we die toch nog eerst even willen regelen. De dame in kwestie moet de wanhoop op Maarten’s gezicht gezien hebben, want hij kreeg de gelegenheid om twee dagen later terug te komen met de foto’s. Voor hem zou dan een verkorte aanvraagprocedure gelden. Het duurde nu echt niet lang meer, werd hem verzekerd. Ik denk dat ze bang was dat onze files in hun administratie zouden kwijtraken, want Maarten kwam thuis met onze beide files en onze boekjes. Ik moest hier en daar nog wat handtekeningen plaatsen en we hadden de tijd om foto’s te maken van de jongens. Wordt vervolgd……………
No comments:
Post a Comment