Mumbai dag 13 (30 januari): “Tjoerie”

Vandaag is een officiële vrije dag in India. Het is een Islamitisch feestdag. De meeste scholen en kantoren zijn dicht. De meeste winkels, behalve de Islamitische, zijn open. Maarten en Max waren vrij en ik heb van de gelegenheid gebruik gemaakt om samen met Max op stap te gaan. Het begon gewoon te kriebelen. We zaten al bijna twee weken in Mumbai en ik had nog niet het gevoel dat ik echt in India was. Ik bewoog me tussen hotel en school in luxe gekoelde auto’s en was nog nauwelijks de straat op geweest! We besloten een taxi te nemen naar de shopping Mall “Inorbit”, ongeveer een halfuurtje ten noorden van het hotel. Dit soort shopping centra zijn een geheel nieuw fenomeen in Bombay. De meeste mensen doen hun boodschappen bij klein buurttoko’s, soort winkeltjes van Sinkel, waar je alles kan kopen. De meeste heten iets met “general store”, maar aan de buitenkant wordt je niet duidelijk wat ze verkopen (aan de binnenkant overigens ook niet). Wij waren in ieder geval op weg naar Inorbit en besloten deze keer geen autoriksja, maar een taxi te nemen. Was trouwens een stuk duurder. Een autoriksja had ons 50 roepees gekost en deze chauffeur vroeg 200 roepees (iets minder dan 5 euro) voor de rit. We zaten wel iets comfortabeler en het praatje zat bij de prijs inbegrepen.

Deze meneer was erg gecharmeerd van Max en probeerde – tevergeefs – een gesprekje met hem aan te gaan. Hij vroeg hoeveel kinderen ik had. Hij had ook twee; een jongen en een meisje. Twee is voor een goede hindoe meer dan genoeg, vond hij. Je moet ze kleden, eten geven en naar school sturen. Dan kan je eigenlijk met goed fatsoen niet meer kinderen krijgen. Hoogstens drie, maar dat was het dan echt. Maar dan de Muslims, die bleven maar kinderen krijgen. Man neemt eerste vrouw en krijgt daar 2, 3 kinderen mee. Als de vrouw een beetje ouder wordt neem de man een tweede vrouw. Weer twee, drie kinderen. Soms neemt de man een derde vrouw! Een man heeft soms wel 11 kinderen!

Er valt een pauze. Ik weet niet zo goed wat ik hierop moet zeggen dus herhaal ik zijn laatste zin (geleerd bij het vak PMV op de vakschool). “Eleven children?” De chauffeur trekt aan zijn linkeroorlel, schudt met zijn hoofd, en snuift verontwaardigd. Ik heb even geen aanknopingspunten. Ik begrijp de non-verbale signalen niet helemaal, maar het lijkt erop dat hij een soort tjoerie maakt. (Voor tjoerie-virgins: een tjoerie of tjoep is een langerekt geluid dat je maakt met je mond door lucht door je tanden en lippen naar binnen te zuigen. Te zien bij Suri’s en Antillianen. Gaat vaak gepaard met arm(en) in de zij. Populair onder dames. Wordt gebruik om een reeds gemaakt punt te begeleiden)
De chauffeur is nu helemaal op dreef: Denk maar niet dat ze die kinderen opvoeden. De kinderen hangen de hele dag maar op straat en gaan niet naar school. Het is een schande. Kinderen horen naar school te gaan. Kinderen horen toch naar school te gaan?

Mijn beurt: “childeren should go to school”. En daar gaat hij weer. Hij trekt aan zijn linkeroorlel, schudt met zijn hoofd en snuift. Nu weet ik het zeker; het is een tjoerie! Inmiddels zijn we bij onze bestemming aangekomen. We bedanken de man en stappen uit. Max merkt nog op: Mama, die meneer deed wel gek met zijn oor hè? Even nog geen PMV voor Max.