Isla vs Smoc and friends

Smoc and friends vs Isla

Ik voel mij niet snel geroepen om over complexe zaken iets te vinden op Facebook, maar over de uitstoot van vervuilende stoffen van Isla (de raffinaderij) op Curacao worden op dit moment zulke verhitte discussies “online” gevoerd dat ik mij niet kon inhouden.

Ik blijf me erover verbazen hoe makkelijk geoordeeld wordt en hoe emotioneel deze discussie wordt gevoerd. Het lijkt er niet meer om te gaan of een vervuilingsnorm gehaald moet wordt of niet. Het heel bestaan van Isla staat ter discussie. Isla is een raffinaderij, natuurlijk is het vervuilend! What else do you expect? De vraag is niet of Isla vervuilend is, dat wisten we al. De vraag zou moeten zijn of Isla zich heeft gehouden aan de in 2010 door de rechter opgelegde normen.

Verrassend genoeg lijken Smoc en bondgenoten te vinden dat dit niet het geval is. In 2010 heeft de rechter - op voordracht van Smoc een onafhankelijke partij (Stab) aangewezen als de instantie die de metingen - voor de vijf jaren die zouden volgen - moet uitvoeren. Isla is met deze voordracht akkoord gegaan en Stab heeft elk jaar, conform de daarvoor geldende richtlijnen en afspraken de metingen uitgevoerd. Het advies gaat naar de rechtbank die vervolgens voor 2010, 2011, 2012 reeds heeft bepaald dat Isla zich netjes aan de nomen heeft gehouden.

Don’t take my word for it. Dit zijn openbare stukken. Iedereen kan ze inzien. Het rapport van 2013 van Stab is ook in het voordeel van Isla en ligt nu - sinds afgelopen juli - voor aan de rechter. Er is nog geen uitspraak. Kennelijk vindt Smoc dat Stab, let me remind you: de instantie die ze zelf hebben voorgedragen, niet onpartijdig genoeg is en hebben ze buiten de gerechtelijke procedure om TNO ingeschakeld. Het beslag komt hieruit voort. Smoc verzuimt in alle persconferenties te vermelden dat TNO niet de door de rechtbank aangewezen partij is om de metingen uit te voeren of te beoordelen. Again: don’t take my word for it, dit zijn openbare stukken.

Al jaren wordt een vrij agressieve campagne gevoerd tegen Isla met deze gerechtelijke uitspraak uit 2010 als breekijzer. Als Isla zich aan de voorwaarden houdt, wat is dan het probleem? Waarom lijkt de publieke opinie zich tegen Isla te keren? Ik weet het niet. Maar wat ik wel weet is dat ik geen dag de krant (een van onze Nederlandstalige kranten) kon opendoen zonder op de voorpagina een stuk van Smoc of consorten tegen te komen. Ik weet ook dat Isla, schoorvoetend weliswaar, tientallen persberichten heeft uitgebracht - waarin wordt uitgelegd wat Isla allemaal doet om zich aan de normen te kunnen houden - die enkel in de Papiamentu kranten aandacht kregen, maar geen enkele keer in AD of Amigoe behalve om in een negatieve sneer ernaar te verwijzen. Don't take my word for it: zoek de kranten zelf op.

Afgelopen week was de allereerste keer EVER dat een persbericht van Isla de voorpagina van het AD heeft gehaald. Al het nieuws dat ze jarenlang hebben belicht was op zijn zachts gezegd enigzins eenzijdig. De lezer heeft niet zelf mogen beoordelen wat ze van beide standpunten vindt, omdat ze maar 1 voorgeschoteld kreeg. Vandaag nog kopt het Antilliaans Dagblad met "beslag blijft". Als je verder leest zie je dat de rechter zich over de zaak zal buigen en op 10 november uitspraak zal doen. Een niet ongebruikelijke gang van zaken. Ik moet de Extra raadplegen om te lezen dat rechter Scholte heeft aangegeven dat het beslag gebaseerd is op een flinterdun rapport. Staat niet in Amigoe, staat niet in AD.

Ik kom terug op de vraag wat dan het probleem is als Isla zich aan de normen lijkt te houden? Ik weet het nog steeds niet, maar ik zou wel heel graag willen weten wie er in de afgelopen 5 jaar voor een grijpstuiver gronden en terreinen aan de verkeerde kant van Isa heeft gekocht. Ik vraag me af of de motieven van alle actoren wel zo nobel zijn. Gaat het wel om de gezondheid van onze mensen, of spelen hier grotere belangen? Het feit dat de advocate van de tegenstanders van Isla gisteren doodleuk tijdens de zitting (betreffende de dwangsom) verklaart dat als Isla die 75 mln had betaald er niets aan de hand was geweest is wat mij betreft al een teken aan de wand. Als Isla deze dwangsom had moeten ophoesten betekent het dus dat de gestelde normen zouden zijn overschreden in het nadeel van de gezondheid van onze mensen. En dan zou er niets aan de hand zijn geweest? Serieus? Waarvoor zijn deze procedures dan bedoeld, om onze gezondheid te bevorderen of om geld te vangen? Hoe nobel zijn de intenties eigenlijk?

Indien men eigenlijk van mening is dat Isla sowieso moet verdwijnen, voer de discussie dan open en eerlijk. Dan kunnen mensen zuiverder in gesprek gaan. Natuurlijk is het niet ideaal om onder de rook van Isla te wonen. Daarom zijn hier ook normen voor afgesproken. Zou het voor de kwaliteit van de lucht beter zijn als we geen Isla hadden? Natuurlijk, sure, maar dat is niet de realiteit. Als we een andere realiteit willen moeten we hier een plan voor maken en naar toe werken. Oordelen is makkelijk als je in je werkzame leven reeds je brood hebt verdiend of als je inkomsten van elders komen. De aanwezigheid van Isla op ons eiland is een realiteit, punto. Velen zijn ervan afhankelijk voor hun broodwinning. Willen we een andere realiteit zonder dat onze economie instort, moeten we hieraan werken, stap voor stap. Het zonder beleid sluiten van Isla is niet in het voordeel van ons eiland. Voor verandering is tijd en visie nodig. Daarin is geen plaats voor juridische arrogantie, misplaatste emoties of eenzijdige journalistiek. Shonan, laat je leiden door de feiten en niet door de meningen. Again: don't take my word for it, doe je eigen onderzoek.

Lieve Koningin, Majesteit, wij hebben u nodig!

Lieve koningin,

Met grote ontzetting heb ik kennis genomen van het vastlopen van het Catshuis overleg tussen de regeringspartijen en hun gedoogparty. Zeven weken lang hebben zij vergaderd, onderhandeld en berekend hoe zij Nederland zo goed mogelijk door deze crisis heen kunnen loodsen. Na zeven weken bleek helaas dat dit niet zou uitmonden in een accoord.

Ik geloof niet in politieke partijen, niet echt althans. Ik ben er heilig van overtuigd dat de situatie waarin het land zich op dat moment verkeert het beleid uiteindelijk bepaalt. Dat beleid kan je een beetje links of een beetje rechts voorsorteren, maar de essentie ervan dicteren niet de partijen of hun program, maar wat het land op dat moment nodig heeft. En wat ons land nu nodig heeft is een plan. WELK PLAN DAN OOK.

Sommige politici hebben helaas onvoldoende door dat hun toegevoegde waarde ligt in het dienen van de gemeenschap door het nodige beleid vakkundig uit te voeren en niet in de lege retoriek waarmee ze stemmen winnen.
En daarom hebben we u nodig, lieve koningin.

Het wordt eens tijd dat de politici zich realiseren wat het echt betekent om het algemeen belang te dienen. De PVV loopt weg omdat ze niet willen uitleggen aan hun achterban dat we in crisistijd leven (iemand moet toch aan ze uitleggen dat het verzwijgen ervan de crisis niet doet verdwijnen), en de linkse coalitie staat te popelen om de verkiezingen in te gaan, want zij kunnen het veel beter. Yeah right (of “yeah, left” moet ik eigenlijk zeggen).
Ik wil niet weten of links een leuker, beter of socialer plan heeft. Het interesseert mij echt niet. Ook zij zullen moeten bezuinigen, linksom of rechtsom.

Ik wil geen verkiezingen in september, met een – naar het zich laat aannzien - moeilijk formatieproces met een kabinet in januari (en dan ben ik optimistisch) en een doorgerekend bezuinigingsplan in april 2013.
Ik wil geen maanden van polarisatie en verkiezingsretoriek waarmee kiezers wijs zullen worden gemaakt dat hun partij iets heeeeel anders zal gaan doen dan tot nu toe is gebeurd.

Dat wil ik allemaal niet.

Wat ik wel wil is dat de politici doen waar ze voor gekozen hebben: het volk dienen, niet hun achterban, niet hun partij. Nee. Het volk. En naar mijn bescheiden mening is het volk nu het beste gediend als het kabinet Rutte de kans krijgt dit plan NU uit te voeren. Het zou eens mooi zijn als alle partijen over hun ego’s heen zouden kunnen stappen om hier en nu door te gaan met dit kabinet en dit plan en niet – om politiek te scoren – Rutte in de kou laten staan.

Lieve koningin, we hebben u hard nodig. Nu meer dan ooit.

Ik denk dat dat dit precies zo’n moment is waarop zelfs de meest volhardende republikein zal begrijpen waarom u er bent en waarom u absoluut moet blijven. Het moment waarop kunt laten zien dat uw rol in het formatieproces van de regering juist van groot belang is. Wie anders dan u kan de partijen doen inzien dat Nederland op dit moment totaal niet gediend is met nieuwe verkiezingen?

Lieve koningin,

Morgen staat premier Rutte bij u op de stoep, wellicht om het ontslag van zijn kabinet aan u aan te bieden. Ik smeek u, acccepteer deze niet! Draag hem op door te regeren en druk de andere partijen op het hart hem een eerlijke kans te geven zijn plannen uit te voeren.

Hoogachtend,

Monique Rhuggenaath
Rotterdam

Malta Amstel

Malta Amstel is something completely different from amstel malt.

It is not even beer. Apart from the fact that they are both aerated drinks, Malta Amstel has nothing to do with beer at all. For one it contains no alcohol(some of you are zapping to another site as we speak, I know..), it is horribly sweet and - for sure - unnecessarily fattening.

In spite of all these flaws (or maybe because of..), Malta Amstel is one of my favorite beverages. It has been my favorite forever. Back then the malta was made in the same factory where the Amstel beer was made. That is no longer the case ever since the factory was shifted from Curacao to another island in the Caribbean. This is a pitty bacause it was the only beer in the world made of distilled seawater! But I am reminiscing....

We used to drink it on special occasions. It's one of those things (that and the smell of mercury) that take me back to my childhood instantly.

Over the years I have always made it a point to bring one or two cans with me from Curacao. They last a long time because their purpose is not to be drunken, but to be there and remind me that I am not homesick enough to have one. I could go for months at the time without even longing for one. I would still see them sitting in my refrigerator and they never bother me. They are quite decent about it, you know. They don't call out for me or try to persuade me to have them. They just seem to say "hi, you're fine, just drink something else. You dont't need us yet.".

Before you guys think that I go from depression to depression, this is really not the case. But there are days that require a Malta to get through. It can be set of by anything: time of the month, never-ending winter, longing to be somewhere else, quarrel with loved one or lack of sleep (90% of the cases). But when I open the refrigerator and I HAVE TO HAVE ONE, then I know that I reached rock-bottom.

The time has come.

After the decision I am always very calm and relaxed. I make sure that the can is ice cold. Then I take out a beer glass and wash it thoroughly. After that I put both tin and glass on the side table. If the Television is on, I switch it of. I make sure my phone is on silent mode.

I sit.

Then I poor about one third of the content of the can in the glass. This has to be done tilted to prevent the froth from flowing out of the glass. That would be a complete waste. Some people have it with ice cubes, but I don't approve. The ice cubes delute the taste of the Malta, making the Malta effect-less. It has to be non-comprimised, ice-cold Malta.

Then I drink it. In small sips. Taking my time.

And when I am done, I feel so much better, and less thirsty.

I had the last one yesterday. Going home tomorrow.

Peter Stuyvesant College

Mijn bijdrage in het Antilliaans dagblad op vrijdag 25 februari 2011


Met stijgende verbazing volg ik al maanden de discussie rondom de geplande naamsverandering van het Peter Stuyvesant College. Ik ben een troste ex-leerling en ik vind dat de verkeerde dingen om de verkeerde redenen worden gedaan. Er is al veel gezegd over inspraak en pijnlijke verledens dus daar zal ik verder niet op ingaan. Mijn vraag aan iedereen is simpel.

Voor wie?

Ja, voor wie????

Ingrijpende beslissingen die zoveel stof doen opwaaien dat politici - die ongetwijfeld belangrijkere dingen te doen hebben (als ze geen benul hebben wat, wil ik wel een lijstje voor ze maken) - er maanden mee bezig zijn, zouden per definitie een groot maatschappelijk belang moeten dienen. Over welk belang gaat het hier precies? Wie is het die een slecht leven heeft omdat wij een school hebben dat Peter Stuyvesant College heet? Zijn het de leerlingen? De leraren? De ouders misschien? De omwonenden? Is het standbeeld in de schooltuin te groot? Of hebben de permanente bewoners van het Capriles kliniek geklaagd? Wie o wie is gebaat bij deze ingrijpende naamswijziging?

Ik heb het antwoord op deze vraag (nog) niet kunnen vinden.

Zolang de naam van een school alleen met trots wordt genoemd door de directe betrokkenen zie ik geen enkel argument om deze te veranderen. Dat het ons doet denken aan ons koloniaal verleden is een afgezaagde one-liner waar ik mij niet eens in ga verdiepen. Het verleden is wat het is. Wie we zijn in het leven bepalen we zelf, en kan onmogelijk negatief beinvloed worden door de naam van een school. Als dat wel het geval is, dan is dit the least of your problems en kan ik enkele sessies persoonlijke therapie van harte aanbevelen.

Ik heb drie jaar in Mumbai gewoond. Waar? Ja, Mumbai. De havenstad in India die vroeger Bombay heette. De naamsverandering van deze stad, die in 1997 is doorgevoerd , was het stokpaardje van een zeer nationalistisch lokale partij, die overigens nog steeds actief is. Op zich komt de naam Mumbai niet lucht vallen. Bepaalde gemeenschappen hebben de stad altijd Mumbai genoemd. De officiele naamswijziging heeft hier niets aan veranderd. Voor sommigen was het Mumbai en is het nog steeds Mumbai. Anderen hebben het altijd over Bombay gehad, en nu nog. Het was een politiek punt dat gemaakt moest worden dat met het volk weinig van doen had.

Maar het was niet genoeg. In de jaren die volgden hebben een hele hoop Britse namen van straten en instituten moeten wijken voor Indiase benamingen of verwijzingen naar Indiase kopstukken. Dit alles omdat het volk het nodig had om zich te identificeren met de stad. Het resutlaat?

Linking Road heet tegenwoordig Vitthalbhai Patel Marg. Crawford market ’s nieuwe naam is Mahatma Jyotirao Phule Market en het Prince of Wales Musuem heet nu Chhatrapati Shivaji Maharaj Vastu Sangrahalaya. Maar na 14 jaar kent nog niemand de nieuwe straatnamen, gaat iedereen nog steeds naar Crawford market voor de wekelijkse boodschapjes en wordt in de officiele documentatie van het museum gerept over het former Prince of Wales Museum.

Dus, ik vraag je weer, voor wie?

Monique Rhuggenaath,
Rotterdam

My friend Vijay

The first time I met Vijay I was visiting Curacao in the summer of 2007. I went into town to get my cousin a gift for her wedding. She was getting married about a week after I would be gone, but since we grew up as sisters I really wanted to get her something nice (I did manage to attend her bachelerette party though, still recovering from that one....).

Anyway, so I get into this nice jewelery store in town and asked for my cousin's birth stone. The store manager attending to my needs showed me literally everything he had. Finally he said to me (probably in despair because I could not make up my mind): "Choose any of these and I will give you a very special price, only for friends."

Having heard this line exhaustingly in Mumbai stores I sigh:" O God, don't tell you're from Bombay."

He said:" Yes, How do you know?"
"Well", I reply, " I live there, and I recognize your accent".

He didn't believe me. Really he did NOT. I stood there for a full 20 minutes while he was cross examining me about Mumbai sites. Some examples:

HIM
Where do you stay?

ME
Bandra only

HIM
WHich part of Bandra?

ME
Pali Hill

HIM
Which side of Pali Hill?

ME
Union Park road, near dr Ambedkar statue, off Carter road.

HIM
Which route do you take to the city?

ME
Linking road off, course.

HIM
Which school do your kids attend?

ME
Ecole Mondiale in Juhu, near Amitabh Bachchan's old bungalow.

HIM
Is it a long drive from Bandra to Juhu?

ME
Morning 10 minutes, afternoon 30 minutes, evening one hour.

after this last answer he was finally assured of the fact that I truly lived in Mumbai.

Vijay, as he then introduced himself to me, has been living on Curacao for a few years now. His wife and son are back in Bombay and he misses the city terribly. His fluency in our local language, Papiamento, is not bad at all! But it is in Bombay where is feels most at home. To Vijay Mumbai is the best place on earth.

He gave me all these tips on living in Bombay and finally told me not to trust anyone and not to be to soft. When I want to buy something I should bargain as if my live depends on it and only agree to a price when I think that I it has actually dropped too much. That is survival for you - Bombay style.

I left the store, very happy, with a beatuiful piece of jewelery that I got at a special friends price (at least I think it was good bargain!)

Not long after we first met, Vijay went to Mumbai to spend some time with his family and it seams that the years he spent on a relaxed Caribbean island have somewhat altered his view of his 18 million-plus city.

We met again the next summer on Curacao and the first thing Vijay asked me is how I can bare to live in such a polluted city. "My God", he exclaimed, "the streets are so blokked that it takes me two hours to bridge 10 km! And the crowds! Everywhere there are people. There is always something going on somewhere. Honestly, Monique, I don't even understand why you left Curacao in the first place".

So I had to explain to Vijay that Curacao is indeed the most beautiful place on earth, but that it is mine - like Mumbai is his - regardless of where I am staying.
He had to understand that Mumbai may be cramped and polluted, but that I had already fallen in love with it. That I love the buzz, the sounds, the smells and - yes - the people.

After this Vijay and I met several times. I even met his wife in Mumbai and every time I am on the island I stop by to say hallo and tell Mumbai tales. I tel him what happening, how the cinema's were closed during the Sena riots, how the new scenery is taking shape in the beginning of Carter road and how superb the new Bandra-Worli sea-link is.

He still advised me on how to handle Mumbaikers and - lately - we even have been speaking in Hindi.

Stop globalization now!!!!!

At first it seamed like a good thing, this globalization business. Even I was quite happy with the first developments. But the world we knew as kids has changed.

Even though I must say that I was never allergic to this concept.

Living on a small island that has always depended largely on trade our eyes were always outward. What we bought in grocery stores was mostly imported, what we saw on the TV were american and south american series and movies (The lather were mostly horrendous soap opera's that could drag on forever). Most of our friend were of mixed origin. Hell, we were all mixed-up ourselves! When I last checked I had West-Indian(probably Arawak) , African, Indian, Scottish, Welsch, Portuguese and Chinese blood. The largest portion (25%) being Indian which I suppose explains my recent addiction to Bollywood movies.

Growing up I had a few global pen pals. One in Holland, two in Italy, two in France, one in Belize (this one stopped writing after an earthquake hit the country, oops) and one in Darjeeling, India. I cannot begin to explain to my kids that back then we wrote letters to each other and waited for weeks - months sometimes - before receiving a reply. Nowadays they can chat online, send each other pictures and talk to and see each other through skype. For them it is business as usual.

I remember this cartoon "the Jetsons" that we used to watch. You must know it! All takes place in the future world. My brothers and I used to laugh at the phone they had in which they could see each other, while talking. We though it was the most hilarious thing, soooo impossible. Not.

So many thing is Jetsons have been realized. I guess the makers were visionaries! (Still waiting for the machine though that makes any food or drink you desire. Could use one of those. No, microwave is not good enough)

Anyway, the point I am trying to make is that up till now my approach to globalization was quite neutral. Not much would change for me personally anyway. I always make sure to get my stuff where ever in the world they are available.

Until that day.

Ever since I left Curacao to live elsewhere I always went back to buy this special ingredient that I use in salads: Heinz vegetable salad. There is a large and a small tin, but I always bring 2 small tins. I treasured them and they would last for a year until I visited the island again. I could not get them in Holland nor in India, so I had to make sure to have a small stock everywhere I went.


I took them with me from Holland to India and refreshed my stock regularly during our Bombay years. When it was time to leave Bombay we were advised by the moving company not to bring any food in our container as this could delay the clearing process. I panicked! What to do with my tins of Heinz vegetable salad! I had already gotten rid of all other food items, but I could not leave my Heinz vegetable salad behind!

I just could not. Impossible!!

So they came. In my suitcase. It was the only way.

Then that day came.

Back in Holland I was visiting the very very local produce store runned by a Turkish guy called Mehmet. About 5 minutes form our house, set in a very very residential non-global area. Mehmet sells mostly fruits and vegetables of nice quality, but also Turkish breads and sweets that he claims his mom-in-law makes. Mehmet also carries a small array of canned stuff, for the convenience of his customers.

I could not believe my eyes that day when I saw Mehmet stacking a large stock of Heinz vegetable salad. He did not only have the small tins. He had the larger tins too!

OMG, it was a disaster!!!

Not only did I carry two (small) tins of Heinz vegetable salad around the world FOR NOTHING! But now I don't need to go home anymore to stock up.

Here is where I draw a line to globalization. If one cannot long for goods anymore, because they are only sold in far far away countries, what's the point? If you can buy anything you want anywhere you go, does it matter at all where you are?

I should be allowed to cherish my Heinz vegetable salad! Globalization has taken that away from me.

So I say to you, my friends: stop globalization now!

Before it is too late.

Mumbai revisited

In the past three years I have written many stories on this blog. Not always regularly, bot most of the times I had a clue what to convey before I started writing. This does not mean I had the whole story in my head, but at least I knew where I was heading.

This story is different. I have no idea how it will run. The only thing I know is that I have to write this down, now. It is time.

It is with great pain that I parted with Mumbai. A place that I have incorporated in my system and that is now officially listed as one of my homes. It is no secret to any of you that I enjoyed living in Mumbai thoroughly even though life has certainly not been easy all the time. Leaving in such a hasty and uncomfortable way as we left, left an itch behind that was not easy to get rid of.

Back in Holland I had to deal with the fact that my Mumbai days were over, and that was tough. Winter went on forever and even though I had lived in Holland for 18 years, I was never - I repeat: NEVER - very good at winters. The cold does not look good on me. The color of my skin tends to turn into a grayish yellow that is not very appealing. I do not recommend it.

I had gotten used to the humid warmth of Mumbai.But more importantly: I missed my friends that I would see at least on a weekly basis - mostly spontaneously - dearly. Life in Holland is a controlled and organized one. Even informal appointments are often made weeks ahead, very efficient, but leaving little space for the crazy spontaneous moments that I miss so much.

But there are also positive developments to report. We were warmly welcomed by family, friends and neighbors. And the kids are doing well in school as well as socially. They spend a lot of time playing outside with their friends, and picking them up of from school takes me 10 minutes instead of two hours (have to do it myself though can't send Rosy!).

Maarten has a nice job, and I got the chance to set up shop with my bag business (slowly but surely, do not expect any franchises any time soon......)

So life is not bad, but this Bombay-itch just would not go away! So we decided to go back in the first week of may. I swear, it was like arriving back home after a few weeks of holiday! As if we did not leave at all. We felt so at home and the kids remembered! We stayed with Sameer and Shristi and we were so comfortable (have to say this since Shrishti will probably read this), that we ended up not leaving for Rhadika's apartment at all, in which we would have ordinarily loved to stay (Rhadika might be reading this too).

Meeting up with all our friends was a joy, aswell as a bit of a stressfull task, since we only had 8 days to meet up with everyone we wanted to see. And off course the kids had their own priorities.

But we took time to hang out at the Marriott pool (surprising the staff by the way: "you choose to come to Mumbai for a holiday?"), drink coconut water as often as we could (me and Mauch only), visit Crosswords (bookstore), catch a movie or two, go down to kalbadevi for proper business shopping (me only) and have far too expensive coffee and cake at the Taj.

When it was time to go I was sad, but ready. This visit has put everything into a better perspective. Leaving as we left (last year) gave us no time to say our goodbyes properly, hence the itch. Now we could spend time there without the negative stress of the last weeks before the move.

The other thing I got to realize is that even though I miss my friends dearly, I know now that they are still my friends. Time and space has not changed anything. My friends are there and Mumbai will always be my Mumbai.

So we left. Again. But not quite so. And that is ok.

uitverkoop sjaaltjes!

Beste vrienden,

voor allen die in de buurt wonen (of in de buurt zijn):

volgende week woensdag en donderdag gaan alle shawls in de uitverkoop. Ik moet ruimte maken voor een nieuwe voorraad (die ik helaas zelf in het najaar in India moet gaan halen) en alles mag weg.

- je krijgt 25% korting op de eerste shawl
- op elke volgende shawl krijg je 30% korting.

Openingstijden:

woensdag 30 juni van 09.00 tot 12.00 en van 19.00 tot 21.00
donderdag 1 juli van 09.00 tot 11.30

plaats: wilgenlei 7

Neem je vriendinnen vooral mee!


Monique Rhuggenaath

Democracy is highly overrated

(sorry guys, this one has to be in Dutch!)

Ik ben gisteren gaan stemmen, niet alleen omdat het hoort, maar ook omdat ik echt vind dat als je niet de moeite neemt om te stemmen je ook geen recht hebt om te klagen.

Dus ik stem, bijna altijd. Ik stem bijna nooit hetzelfde. Soms laat ik het afhangen van een leuke kop (Hans Wijers), soms vind ik dat het een vrouw moet zijn (Hirshi Ali) en soms is de persoon op dat moment gewoon the best man for the job (Wim Kok).

Nu lijkt het heel erg alsof ik zweef van links naar rechts en terug, maar mijn keuzes zijn altijd bewust en soms strategisch. Laten we elkaar niet voor de gek houden. Partijen kunnen zeker naar aanloop van verkiezingen heel veel praatjes hebben, when shit hits the van zullen ze - eenmaal plaatsgenomen in de regering - moeten doen wat op dat moment voor het land nodig is.

Noem het hervormingen, bezuinigingen, restructureringen: uiteindelijk zijn het de knappe koppen die bedenken wat er moet gebeuren en de marges daarin voor links of rechts zijn minimaal.

Laten we niet vergeten dat er onder Kok een bijzonder streng (rechts?) financieel beleid is gevoerd waar het land zeer bij gebaat was. En de zeer populaire zalmsnip kwam van ... ja Zalm. Het moeilijk immigratiebeleid van Rita Verdonk is vorm gegeven door Job Cohen (over leuke koppen gesproken). Wat is links en wat is rechts? Leuk om over te discusieren, maar eenmaal in office maakt het niet zoveel meer uit.

Ik heb er dan ook alle vertrouwen in dat de serieueze partijen straks weer met elkaar uit komen. Dan kunnen de knappe koppen bepalen wat de komende vier jaar goed is voor Nederland.

Dat Wilders zo een enorme hoeveelheid stemmen heeft gekregen stemt we wel somber. Niet omdat ik bang ben dat hij de kans krijg om zijn programma uit te voeren. Zijn immigratiebeleid is in grote delen zelfs onuitvoerbaar binnen de Europese constellatie (en hier en daar in strijd met de grondwet)en zijn enige andere speerpunt was dat hij op niets bezuinigt. Helemaal niets. Terwijl de knappe koppen het er in ieder geval met elkaar over eens zijn dat er de komende jaren bezuinigt moet worden, linksom of rechsom.

Pure retoriek dus. Zijn beste strategie zou nu zijn om als gebeten hond in de kamer te gaan zitten omdat niemand met hem wil regeren omdat de Haagse elite 1,5 miljoen kiezers negeert. De andere partijen zullen handig moeten opereren om hem die macht te ontnemen.

Die 1,5 miljoen kiezers die op hem gestemd hebben, die overigens voor 50% laag opgeleid zijn, hebben een worst voorgehangen gekregen die ze nooit zullen opsmikkelen. De moslims gaan het land echt niet uit, en bezuinigen zullen we moeten.
Wilders is niet dom. Hij weet dit ook. En daarom is het te betreuren dat hij op deze manier heeft ingespeeld op deze sentimenten.

De sentimenten zijn voor een deel reel, voor een deel gebasseerd op angst en zijn een veeg teken. De gevestigde partijen doen er goed aan om ze serieus te nemen. Dat wil evenwel niet zeggen dat een partij als PVV de kans moet krijgen om te regeren.


Waarom?

Omdat 1,5 miljoen mensen op hem gestemd hebben? Is democratie zaligmakend?

Think again.

Hitler-Duitsland was ook een democratie.

Voor een keer, uw politiek commentator.

To sleep or not to sleep.....

Het is mijn grootste valkuil en ik ben me er heel erg van bewust. En toch slaag ik er niet in om eerder naar bed te gaan. Het is een familiekwaal, weet ik ook wel. Mijn hele familie van moederskant heeft er last van (behalve een lieve nicht die nu in Stockholm woont, zij valt al om half 10 's avonds in slaap....). Wij van de Llewellyn-tak worden pas rond een uur of 11 's avonds actief.

We hebben er zelfs een woord voor in mijn familie: trans-nocheren ("Anochi" is 's avonds in het papiamento).

Mijn vader heeft zich er al jaren geleden bij neergelegd. Hij probeert mama niet eens te bewegen samen met hem naar bed te gaan. Hij weet na 45 jaar dat het geen zin heeft, en trekt het zich niet persoonlijk aan. In plaats daarvan heeft hij zijn slaapplek verlegd naar de woonkamer. Als ik op Curacao ben treft ik ze ook vaak zo aan: Mama in haar stoel, terwijl ze afwisselend naar de TV tuurt en kleine dutjes doet en papa, op de grond naast haast vast asleep!

Als mama dan om een uur of twee naar de slaapkamer verhuist, maakt ze papa wakker. Soms (ja echt waar!!) laat ze hem gewoon liggen. Ze krijgt hem natuurlijk niet meer wakker omdat hij zwaar in zijn REM-slaap zit.

Zo ernstig is het met Maarten en ik niet gesteld. Nog afgezien van het feit dat Maarten met zijn lagadishi-rug (lang verhaal, laten we het er maar op houden dat zijn rug niet al te sterk is) niet op de grond kan slapen, heeft hij ook eieren voor zijn geld gekozen. Hij gaat op een gegeven moment gewoon naar bed en doet een eenmalig aanbod om mee te gaan.

Behalve als hij vindt dat ik teveel aan het transnocheren ben geweest, dat doet hij gewoon alle lichten uit en zegt: " kom, we gaan naar boven".

Een lange inleiding om te zeggen dat ik deze dagen bijzonder weinig slaap. Met de presentatie van mijn nieuwe collectie a.s. zaterdag schiet dat er gewoon bij in. Ik ben bij lange na niet klaar met alles en de spanning zet zich om in stress. Mijn transnoch kwaliteiten komen we erg goed van pas, want 'snachts verzet ik nu eenmaal veel meer werk dan overdag. Je kan gerust zeggen dat het een van mijn kerncompetenties is.

Anyway, ik hoop volgende week weer te slapen, het schijnt toch goed voor je te zijn.

101 things to do in Mumbai

As I am still unpacking my stuff, (yes I know I should be done by now but I am sure there is no law against slow-unpacking-of-household-items-after-a-big-move). Anyway - lost my sentence there - as I was saying, I am still unpacking and I found a time out Mumbai magazine with the subject "101 things to do in Mumbai".

It's a great one but it gave me the brilliant idea to make my very own Mumbai list. I cannot say much now but, there will be some similarities but definitely many differences.

Stay tuned!

MUMBAI HERE WE COME!!!!!!!!!

Yes my friends! We have just booked. We (all 4 of us) are heading for Mumbai in the first week of may. Yes, we did it and we are really looking forward to it. Can't wait!!!

Four Boys.....

 

Maarten, Max, Maurits and Keesie!

Max and Maurits

 

Yep, thats him