Mumbai dag 10: Everybody loves Maurits

Indiërs zijn gek op kinderen en helemaal op Maurits. Ik geef toe: hij is inderdaad erg leuk, maar dat hij in dit hotel zo’n grote schare aanbidders (van beide seksen) achter zich aan zou krijgen, had ik nooit verwacht. Overal waar we komen staan er mensen klaar om in zijn wangetjes te knijpen of hem van me over te nemen. Hij is er meestal niet van gediend. Hoewel Maupie minder selectief in zijn contacten is dan zijn broer Max, zijn er maar een paar mensen die meteen een glimlach van hem krijgen. De rest neemt hij rustig op met zijn nogal verontrustende, onderzoekende blik. Als ik Max ’s ochtends naar school breng haasten alle porters zich om Maurits van mij te mogen overnemen totdat ik hem in de auto op schoot kan nemen. Een keer zag ik zelfs dat de een de andere een douw gaf om hem voor te zijn. Dit herhaalt zich bij thuiskomst. Af en toe is het wel vermoeiend. Je voelt je verplicht al “chit-chattend” wetenswaardigheden over het kind met wildvreemden te delen (hij is net wakker, hij is altijd blij of hij heeft vandaag niet geslapen) Dat ligt voor een deel ook aan mij. Maarten zou niets hebben gezegd. Zijn ze ook sneller weg.

Wat wel grappig is, is dat iedereen, ongeacht hun sociale positie, vertederd raakt door kinderen. Ze reageren ook allemaal hetzelfde! De schoonmaker knijpt net zo hard in zijn wangen als de hostess van het restaurant. In de interactie met kinderen lijken alle verschillen acuut weg te vallen. Ik merk het ook op straat met de Riksja-rijders. Tegen mij zijn ze heel beleefd en met Max gaan ze lopen dollen.

Wat in dit hotel een uitkomst is, is de toddlers room. Dat is een soort speelkamer voor kleintjes dat beheerd wordt door twee dames: Rosie en Agnes. Je kan daar je kleintje naartoe brengen als je bijvoorbeeld gebruik wilt maken van faciliteiten van het hotel zoals de fitnessruimte of de Spa. Ik heb Maurits een paar keer gebracht als ik de hort op moet om een huis te zoeken. Ik breng hem soms ook even als ik Max snel van school wil halen. Het is niet ideaal, maar de dames doen hun best. Ik het idee dat de dames hem zo leuk vinden dat ze hem de hele tijd proberen te entertainen, in plaats van hem gewoon te laten spelen.

Wat ik de komende weken wil gaan doen is een beetje sporten terwijl Maurits in de Toddler’s room speelt. Ik baal er verschrikkelijk van dat ik nog niet kan beginnen omdat mijn sportschoenen nog niet zijn aangekomen (grote zucht). Elke dag dat ik moet wachten is er één teveel……. Ik weet niet hoelang ik dit nog volhoud…. zonder sporten…… In de tussentijd rest mij niets anders dan wachten, smachten naar mijn sportschoenen, en lekker knuffelen met Maurits.