Wednesday 27 August, 2008

Cochin, Kerala

India is zo ongelooflijk groot dat ik niet meer de illusie koester het hele land te hebben gezien voordat we weer huiswaarts keren (wanneer dat ook moge wezen). Dit wil niet zeggen dat ik niet mijn best zal doen om zoveel mogelijk te zien, nu we toch hier zijn.

De eerste plek op mijn lijstje was de stad Cochin, havenstad en financiële hoofdstad van de zuidelijke staat Kerala. Vorig jaar waren we al eerder in Kerala maar zuidelijker, in Kovalam. Kerala staat bekend om zijn "backwaters", een stelsel van binnenwaters waarover je in zogenaamde "houseboats" tochtjes kunt maken. Het uitzicht vanaf de boten is vaak adembenemend. Overigens zijn deze backwaters niet geheel natuurlijk, maar voor een deel door de mens geconstrueerd.

Cochin staat ook bekend om zijn interessante historie. Ik denk dat ieder zichzelf respecterende kolonist op enig moment in de geschiedenis in Kochin de schepter heeft gezwaaid. Al voordat de traditionele (Europese) kolonisten daar voet aan wal zetten was het een komen en gaan van onder anderen arabieren, chinezen en joden. Er wordt zelfs gefluisterd dat Thomas de ongelovige ver voor de komst van de Portugezen een Christelijke gemeenschap heeft gesticht dat never nooit van de Paus had gehoord. Toen de Portugezen in 1500 als eerste Europeanen arriveerden beschouwden ze de daar aangetroffen Christenen als heidenen. Deze gemeenschap had, dankzij de afwezigheid van enig contact met Rome, allerlei "heidense" gewoonten geadopteerd van de Hindoegemeenschap.

Toen we aan het antiekshoppen waren kwamen we allerlei bijzondere beeldjes tegen van krishna-achtige figuren met vleugels, een soort engeltjes de een complete makeover hadden ondergaan en nu lijken op Hindoe-goden. De Christenen schenen ook te hebben beschikt over een Mariabeeld dat vier armen had. De bovenste twee hielden het kindeke Jezus vast en de onderste twee een kruis en nog wat anders (ik geloof een kaars). Ik maakte nog de grap tegen de gids, dat de onderste twee armen bedoeld waren om haar overige kinderen een draai om de oren te kunnen geven zonder Jezus te hoeven neerleggen, maar hij zag daar de humor niet van in.

Needles to say dat de Roomse afgevaardigden niet dol waren op deze zogeheten Thomas Christians en zeer ijverig begonnen aan de SBP (standaard bekeer procedure) dat tenslotte in andere delen van de wereld zeer succesvol is gebleken. Afijn, de Portugezen werden in 1662 op bijzonder bloederige wijze ingemaakt door de Hollanders die - eenmaal lekker op dreef - alle kerken op de St. Francis na hebben verwoest. Lang heeft dat feest niet geduurd omdat de Engelsen in 1795 afpakten wat ze tenslotte toekwam. De rest is history.

Maar goed, dit is geen reisgids. Voor mij waren deze elementen de ideale ingrediënten voor een interessante plek: De haven (huge crush on harbours), de handel en de wisseling van machten. In Fort Cochin komt dit allemaal samen. Voor mijn gevoel was het erg zichtbaar in de St Francis church. Van hout gebouwd door de Portugezen (Franciscanen) in 1503, in 1779 in steen opgetrokken door de Hollanders, is het nu een Anglicaanse kerk. Vasco da Gama lag er begraven (maar nu lekker niet meer). Een groot nadeel van zoveel strijd om een plek (afgezien van het menselijk aspect) is dat vele bijzondere gebouwen verloren zijn gegaan.

We reisden af voor vier dagen met twee andere families van vier. Met zijn twaalfen verbleven we in een erg leuk dependance van het hotel Malabar house genaamd Trinity in Fort Cochin (check hun website: www.malabarhouse.com). Op de foto zie je toegangspoort tot onze kamers met het VOC embleem. Ze zouden hier hun kantoor hebben gehad.

Het was erg leuk en de leeftijden van onze kinderen (die elkaar allemaal van school kennen) was van dien aard dat we ook allerlei activiteiten konden ondernemen. Mauch was de jongste. We zijn op een houseboat geweest, hebben allerlei bezienswaardigheden bekeken en monumenten bezocht (waaronder een Hollandse begraafplaats uit 1724), en zijn op antiekjacht geweest in Jewtown. Maarten heeft er een prachtig granieten boeddha beeld gekocht. Ook een leuk verhaal maar dat moet hij eigenlijk zelf vertellen.

Van de voorheen zeer bloeiende Joodse gemeenschap is niet veel over. Er zouden nog 11 Joden in Cochin zijn, de rest is naar Israël geëmigreerd. De synagoge hebben we helaas niet kunnen bekijken, maar zou zeer de moeite waard zijn. Over heel Jewtown zijn er vele tekens achtergebleven. Deze zij-gevel vond ik bijzonder omdat een typische Hollandse gevel is (die op Curacao ook veel voorkomt overigens)met een Davidster.

Er valt hier zoveel over te vertellen, jullie zouden er eigenlijk zelf een keertje naartoe moeten gaan. Kochin is fascinerend. Ik ga er zeker nog een keer terug.

Tuesday 26 August, 2008

Kaas

Ik heb het vast vaker verteld, maar op gezette tijden en op bepaalde plaatsen kan ik hier Hollandse kaas krijgen. In speciale "expat" winkels is het steeds beter verkrijgbaar waardoor ik regelmatig kaas in huis kan halen. Ja, het is duurder dan thuis en ja, hij is echt niet meer zo vers, maar kaas is kaas en we missen het neit graag. Dus we klagen niet. We genieten.

Ook de jongens zijn gelukkig gezegend met goede smaak voor kaas. Dat moet je ook maar afwachten. Een keer per week, meestal op zondagochtend, maak ik voor de hele familie kaastosties.

Ik heb nu nog een plek ontdekt waar ze ook Gouda kaas hebben (spreekt uit: "gkoeda"). Hypercity, de naam zegt het al, is een hele grote supermarkt, met een zeer uitgebreide groente en fruit afdeling, wat houdbaren en ook televisies en slaapkamermeubels. Ze hebben nu een nieuwe aparte koele counter waar allerhande kazen achter liggen. Van stilton tot parmazaanse kaas. Het ligt er een beetje raar bij, maar kaas is kaas.

Ik dacht, kom ik haal vandaag hier mijn Dutch gkoeda. Moest even wachten want er stond niemand. Toen er iemand kwam, haalde hij een andere "person" om me te bedienen. Even verderop stond een schattig jongetje (17? 18?) fruit uit te pakken. Hij was de sigaar. Arme jongen, had vast nog nooit in zijn leven van Dutch gkoeda gehoord (http://nl.wikipedia.org/wiki/Goudse_kaas).

Hij stond eerst uitgebreid zijn handen te wassen (heel goed), deed vervolgens handschoenen aan en verzocht me aub aan te wijzen wat ik wilde hebben. In de vitrine lag nog bijna heel wiel. Er was slechts zo'n 20 graden uit. Dus ik (had echt geen haast en dit werd alleen maar leuker) wijs de Dutch gkoeda aan en vraag hem om een stuk van ongeveer 4 cm, nonverbaal ondersteund door duim en wijsvinger. De jongen pakt een enorm slagersmes en begint te zagen in de kaas dat mijn ogen er pijn van deden. Eerst probeerde hij er ook nog een net rechthoekig stukje uit te krijgen. Pas toen ik boven op de kaas met een mesje een streepje had gekerfd begreep hij dat hij naar het midden moest snijden. Ik kreeg een - redelijk vers wel - gekarteld kaasje mee. Dubbel verpakt in allerlei folie. Was best aandoenlijk.

Ik realiseerde me toen des te meer dat zoiets (voor ons) doodgewoons als een stukje Hollandse kaas voor die jongeman net zoeits vreemds moet zijn als voor mij voorheen "paneer" was. (Paneer is een soort cottage cheese dat veel in de vegetarische keuken wordt verwerkt, Maarten en Max vinden het niet (zo) lekker, Maurits en ik vinden het heerlijk).

Maar he, ik was weer blij met mijn stukje. Enigzins gehavend maar kaas is kaas.

Thursday 21 August, 2008

Maurits en de kokosnoten


Het is een regelmatig terugkerend uitje. Maurits en ik. Samen in een rikjsa handelen we een aantal - dichtbijhuis - klusjes af. Broodjes halen bij Candies, kruidenier betalen, bier bestellen bij de slijter even verderop. Als we klaar zijn stappen we samen weer in een rikjsa en rijden we naar een plek op Carterroad, aan het einde van de Carterroad promenade (daarover vertel ik jullie een andere keer een paar smeuige verhaaltjes). Daar vlakbij de Otters club staat er een drietal kokosnotenwallahs.

De onze is de middelste. Hij weet precies wat we willen hebben (do coconut medium malai= twee kokosnoten met gemiddeld vruchtvlees). Mauch en ik drinken er ter plekke twee op en wachten vervolgens geduldig tot onze wallah de opening van de noten groot genoeg heeft gemaakt zodat we het vlees eruit kunnen scheppen. Maurits en ik zijn er gek op (Maarten en Max vinden het niet zo lekker, rare jongens die Romeinen). Als we klaar zijn bestellen we nog 3 kokosnoten "parcelled" (om mee te nemen dus), houden we een riksja aan en gaan we weer huiswaarts.

De rit langs Carterroad is een van de lekkerste van heel Mumbai. Het duurt maar 5 minuten, maar gaat langs zee. Er staat altijd een lekker briesje, hoe heet het ook is. Deze rit heeft op mij absoluut een zeer therapeutische werking. Ik fris er altijd van op, hoe slecht mijn dag ook is. Soms hoef ik er niet eens in de buurt te zijn, maar ga ik er speciaal naartoe om even naar de zee te kijken, mijn hoofd leeg te maken en de zeelucht op te snuiven, ook al stinkt het meestal naar gedroogde vis.

Met Shon Mau is deze dingen nu heerlijk om te doen. Max heeft er geen geduld meer voor. Die is de hele dag bezig met zich van alles af te vragen over de hele wereld. Mauch zit nog lekker "in the moment".

Onze kokosnoot-uitjes zijn om die reden ook heel dierbaar. Ze dwingen mij in het moment te blijven, in de meest letterlijke zin van het woord. Niet nadenken over iets wat is gebeurd, niet broeden op iets wat nog moet komen, maar gewoon lekker met Maurits een kokosnoot drinken. En niets meer dan dat.

Thursday 14 August, 2008

parkeer hierarchie



Al eerder hebben we de hierarchie op de weg besproken. Weet je nog?:

1. koe;
2. bos bloemen;
3. grote vrachtwagen;
4. grote bus;
5. kleine vrachtwagen
6. kleine personen-bus;
7. dure personen-auto met stoere vent met chauffeur;
8. dure auto met stoere vent zonder chauffeur;
9. goedkopere personenauto;
10. taxi;
11. miniauto met al helemaal niet meer zo stoere vent;
12. miniauto met vrouw;
13. brommer;
14. riksja's (met passagiers zonder bloemen);
15. riksja (zonder passagiers);
16. paard en wagen;
17. fietser;
18. kruiers;
19. voetganger (type welgesteld met kind);
18. voetganger (type arme sloeber).


(zie ook verhaaltje van 14 januari 2008)

Wel, ik heb onlangs ontdekt dat er ook zoiets bestaat als een parkeer-hierarchie. Ja, u hoort het goed! Ook als je parkeert moet je je plaats in deze maatschappij in je achterhoofd houden. Na een wekenlang veldonderzoek (gevolgd door het geindiceerde administratief onderzoek) kan ik mededelen dat de parkeerhierarchie niet veel verschillen vertoont met bovenstaand lijstje.

Er zijn een paar kleine - maar significante - verschillen.

Allereerst de bos bloemen. Zou deze langs de weg liggen zonder dat iemand het vallen heeft gadegeslagen (waardoor er een voor iedereen duidelijke gedupeerde aanwezig is)dan valt het in 1 keer naar de laatste plaats. Hier wordt gerust overheen gereden, althans, als het er nog ligt. Als het er nog ligt, omdat als het een mooie bos is de kans groot is dat iemand daar al zijn brood in heeft gezien en "as we speak" aan een nietsvermoedende voorbijganger aan het aanbieden is voor "a very good price, only for special friends".

Het andere grote verschil is dat riksja's en taxi's beide een plaats dalen, tot vlak boven de fietser. Alle meerdere voertuigen hebben het recht, en de bevoegdheid om langs de weg staande taxi's en rikjsa's weg te toeteren. Mijn chauffeur doet het regelmatig om te kunnen parkeren. In heb begin voelde ik mij hierdoor nog opgegelaten, Inmiddels ben ik zo ingeburgerd dat ik niet beter weet en - ja - ik me zelf erger aan al die geparkeerde rikjsa's!

In parkeerland stellen ze nu eenmaal niets voor. In sommige gedeelten van de stad staan er zelfs bordjes langs de weg die aangeven waar de taxi's of rikjsa's mogen staan. Vaak staat daar een maximum aantal van bijvoorbeeld vijf bij. Op alle andere plaatsen struikel je erover omdat ze juist langs de weg staan in de hoop een vrachtje te kunnen oppikken.

Een paar maanden terug hebben de rikjsawallah (dat zijn dus de bestuurders) gestaakt. De staking zou een week duren, maar werd later verkort tot 3 dagen. De rikjsa-wallahs waren boos omdat ze niet meer mogen prutsen aan hun rikjsameter. Kleine uitleg: in tegenstelling tot andere grote steden kan je in Bombay redelijk reizen zonder de hele tijd te worden afgezet. Als je weet hoe de meter gelezen moet worden, weet je precies hoeveel je moet afrekenen. Je voelt het al aankomen. Hier wordt natuurlijk regelmatig aan geprutst om de ritten kunstmatig duurder te maken. Daar wilde men een stokje voor steken door een nieuw eiksysteem.


Afijn, ik dwaal weer af. Drie dagen lang waren er geen files, kon je overal parkeren en was de buitenlucht zelfs te harden! Onvoorstelbaar wat een verschil! Het grote nadeel was toch wel dat als je even snel vervoer nodig had (jaaaa, ik gebruik ze heel vaak zelfs!) je toch echt een probleem had. Dus....... Again there is no quick fix...... Laten we ze maar houden. Toch erg gezellg op straat.

Thursday 7 August, 2008

Maurits op Seaquarium, Curacao

 
Posted by Picasa

Max

 
Posted by Picasa

Sieraden!


Wil ik jullie niet onthouden. Af en toe kijk ik op haar sieradenpagina bij flickr en dit is nu mijn persoonlijke favoriet. Zelfs hier in India krijg ik continu vragen over haar creaties. Willen ze steeds weten waar ik ze vandaan heb. Van Dolores dus. Al even is ze aan de weg aan het timmeren en - jazeker - ze heeft mooie dingen. En allemaal echt spul! Mijn huidige favoriet dus. Maar kijk zelf! Don't take my word for it! flickr.com/photos/doloresdejong