Max en Maurits op Curacao

Drona

Op 2 oktober aanstaande komt een film uit van Shrishti genaamd Drona. Daar heeft ze echt een paar jaar aan gewerkt, dus erg spannend is het wel. We zijn hier allemaal erg benieuwd. Ik wil jullie de aankondiging in de krant niet onthouden. zie ook de link naar de trailer op youtube. Haar broer, Goldie Behl, is de director.

trailer:
http://www.youtube.com/watch?v=8J1dxrtN7mc

Mama, waar is je piemel?

Maxie wist het al een tijdje. Mama heeft geen piemel maar alleen haar. Voor Maurits was het vorige week een openbaring. Stonden we vanavond met zijn drieeen onder de douche zegt Mauch opeens: "Mama, waar is je piemel?". "Mama heeft geen piemel, Maurits, mama heeft haar", helpt Max. Het is toch wat verwarrend voor Mau, dus probeert hij nog een keer: Papa piemel, Mauch piemel, dadi (zo noemt hij Max) piemel. Waar's mama piemel?. "Mama heeft geen piemel", antwoord ik geduldig, "mama heeft pommes". Zo heette het vroeger bij ons thuis tenslotte ook dus, laat ik een nieuw woordje maar vast introduceren, dacht ik. Kunnen ze later alleen maar baat bij hebben.

Van Maarten begreep ik al dat de heren zowieso erg bezig zijn met hun plassetjes, het zal wel een mannending zijn. Hij moest ingrijpen toen Maurits laatst probeerde te touwtje springen met Maartens gezelligheidje. Alsof hij met een draaiorgel aan de gang was.

Maar Maurits was niet overtuigd. Hij bleef tussen mijn benen turen en zegt plotseling: "mama, draai eens even om?". Nee shon Mau, daar zit het ook niet. Daarvoor moet je toch bij je vader wezen.

What size are you looking for ma'am?

Vinden jullie dat ook zo irritant? Loop je lekker te rommelen in een kledingzaak. Ze hebben uitverkoop, waardoor het extra leuk is, maar loopt er zo'n anorectisch mutsje steeds achter je aan. Irritant om twee redenen:

Allereerst omdat zo'n winkelschaduw mij eerder de winkel uitjaagt dan tot extra aankopen aanspoort. Op Curacao hebben ze daar ook een handje van. Ik ben een keer zelfs benaderd door de winkelschaduw, waarbij ze begon met haar excuses aan te bieden. Ze wist wel dat het irritant was, maar de bazin hield haar in de gaten en als ze niet een stap achter me bleef krijgt ze na mijn vertrek de wind van voren.

Overigens zijn de winkelschaduwen op Curacao doorgaans niet zo anorectish van aard.
Dat kan je van de dames hier niet zeggen. "Eet eens wat!", zou ik ze wel willen toeschreeuwen. Ze kunnen uit zwakte nauwelijks op hun benen staan maar hebben het lef je aan te kijken alsof je een of ander vet monster bent omdat je geen size XS hebt. Wie is hier gek? Het zit zeker niet tussen mijn oren, ik hoor ze denken "ze gaat hier toch niets vinden, het arme big...

Ik durfde hier, maanden geleden, de Esprit winkel in te gaan. In Nederland slaag ik daar meestal voor broeken, dus dacht ik hier ook een kans te maken. Big, big mistake. De winkel was nagenoeg leeg en er stond een heel bataljon Rexies (afkorting klinkt vriendelijker) mij van top tot teen op te nemen. Toen ik vroeg naar maat 42 jeans begon Rexie 1 al hoofdschuddend te roepen dat ze niet denkt dat ze die maat hebben, maar dat ze voor de zekerheid zal kijken. (I'm sure we don't have your size ma'am, but I will check). Hun grootste maat was 38. Needless to say dat ik daar nooit meer naar binnen ben gegaan.

Nu ben ik door heel hard mijn best te doen de afgelopen maanden vele kilo's afgevallen. Ik ben er trots op omdat het mij niet makkelijk af is gegaan. Ik weet heus wel wat ik kan dragen en welke maat ik nodig heb. Ik heb niet de (helaas Caribische) gewoonte om mezelf in te kleine kleren te proppen. Gewoon niet comfortabel genoeg. Op mijn leeftijd heb ik daar echt geen persoonlijk begeleiding in nodig. Zou je denken.

Stond ik vanmiddag in een 50% uitverkoop-bak te rommelen bij Mango, komt miss Ano naar me toe gestrompeld. Ze neemt rustig de tijd om me goed te bekijken. Dan zegt de doos: "these are all size meduim ma'am, wich size are you looking for?" Ik kon haar wel wat! Alles boven XS (die zo waarschijnlijk moet laten innemen ook) komt haar zo waanzinning vet voor dat het wel XL moet zijn. Maar ik bleef cool. Telde tot 10. En zei toen:"I was looking for size medium,and I found size medium, anything else I can help you with?", waarna miss Ano afdroop, maar niet voordat ze nog even goed keek naar mijn - in haar ogen enorme - achterwerk, die volgens een oud caribisch gebruik in de loop der jaren weinig last heeft gehad van de zwaartekracht.

Anyway, ik dwaal af. Ik koos een paar knalroze schoenen en een hempie. Toen ik bij de kassa aankwam was miss Ano nergens te bekennen. Zeker flauw gevallen van ondervoeding.

terug van weggeweest.....

Lieve mensen,
Voor ons is de zomervakantie alweer achter de rug en in had een sloot nieuwe verhalen, observaties en grappigheden voor jullie klaarliggen.

Het zal allemaal even moeten wachten.

Het kan niemand zijn ontgaan dat wij in twee dagen tijd onaangenaam verrast zijn door twee series bomaanslagen. Eerst vrijdag in Bangalore dan zaterdag in Ahmedabad (in Gujarat). De 16 bommen van Ahmedabad waren zwaarder dan de 7 in Bangalore. Vele gewonden en tientallen doden. Het is verschrikkelijk.Een groep die zichzelf "the Indian Mujahideen" noemt zou de verantwoordelijkheid hebben opgeeist. Het is werkelijk verschrikkelijk. Ik weet gewoon niet wat ik ervan moet zeggen.