Lieve Koningin !

Jullie hebben het vast gehoord. De koningin was in India. Ze gaf in New Delhi en in Bangalore recepties voor de Nederlandse gemeenschap. Ze zou niet naar Mumbai komen, maar de Mumbaikars waren welkom on Bangalore. Sommige kennissen van ons hadden en soort vooraankondiging ontvangen, maar aangezien wij ons bij aankomst niet bij het consulaat hadden geregistreerd, hadden wij die niet ontvangen.

Dus: snel registreren en al gauw werd ik gebeld door iemand van de ambassade om nog wat details door te spreken. In eerste instantie zou ik met een vriendin gaan, Judith, maar er was een probleem met haar aanmelding waardoor zij niet meer mee kon. Toen besloot Maarten toch mee te gaan. Ik zou vroeg vertrekken en de volgende dag terugkomen en Maarten zou eerst de mannen naar school brengen en dezelfde avond weer terug vliegen.

De receptie was in het prachtige Taj hotel en we werden daadwerkelijk aan de koningin (en aan Alex en Maxima) voorgesteld!!!!! We hadden een kaartje bij ons met onze namen erop en die moesten we bij de deur afgeven en de person bij de deur kondigde ons aan. Ik dacht dat mij hart stil stond. IK HEB DE KONINGIN EEN HANDJE GEGEVEN!!!!! WHOEHAHAHAH!!!!!!!!!!!!!!!!!


WHOEAHAHAHHAHAH!!!!!!!


WHOOEOEOEOEHAHAHAHAHA!!!!!!

Het duurde even voordat ik daarvan bekomen was. Het was geweldig! Ik had echt nooit gedacht dat ik dat ooit zou doen. Onze beslissing om voor drie jaar naar Bombay te gaan is bij deze al de juiste geweest en onze jaren hier geslaagd. Niets meer aan doen.

Later, op de receptie, heeft Maarten ook nog 10 minuten met haar gepraat!!! Ik kan over de inhoud van dat gesprek natuurlijk geen mededelingen doen (niet vanwege het protocol, maar simpelweg omdat ik er niet bij stond), maar Maarten is zo mogelijk een nog grotere fan geworden dan hij al was.

Al met al was het heel bijzonder. Het enige dat jammer is, is dat ik niet de gelegenheid heb gehad om haar te vertellen dat mijn moeder haar grootste fan is, dat zij by far het hardst zingt als Beatrix op Curacao is, dat mama haar laat feliciteren met haar schare kleinkinderen, dat ze dagenlang heeft gehuild toen "Buchi Berna" (zoals Prins Bernhard liefkozend werd genoemd op Curacao) overleed, en nog langer toen Claus er niet meer was. Dat mama zich om haar zorgen heeft gemaakt toen zij het zo voor haar kiezen kreeg. En dat ze heeft willen zeggen om af en toe te bidden. Zeker psalm 23 doet wonderen.

Ik heb die kans niet gehad. Dus, bij deze:
Lieve koningin, mijn moeder is uw grootste fan!!!!!!!!!