Dag 33 (19 februari): Nog een keer de laundry

Als je zo lang in een hotel moet wonen heb je geen keus, je moet wel af en toe kleren laten wassen. Nou hadden we beter, in retrospective, een goede wasserette kunnen zoeken, waar we veel goedkoper onze kleren hadden kunnen laten wassen. Maar dat is achteraf gepraat. Achteraf weet je altijd alles beter. De wasserij in het hotel was al schandalig duur, maar ze durfden ook nog om met ingang van 16 februari de prijzen met 30 % te verhogen. Het wassen van een eenvoudig t-shirt kost nu 240 roepies (€4,28) , een bloesje kost 280 roepies (€ 5,00), een broek 400 roepies (€ 7,14). Schandalig gewoon. Tijd om in aktie te komen. Ik heb contact gezocht met de front office manager (die kennelijk ook over de was gaat) en met haar een afspraak gemaakt. Na een fair amount van koetjes en kalfjes kwam ik ter zake en beklaagde ik me over de belachelijke prijzen.. Zij begreep het probleem helemaal en zou er werk van maken. Diezelfde middag werd ik gebeld door hoofd Laundry. Dat we zulke goeden gasten waren, dat onze concerns zeker serieus werden genomen. Dat ze ons een korting zullen geven van maar liefs 30 % op de genoemde prijzen. Ik ben niet zo assertief als ik dacht dat ik was, anders had gezegd dat dit percentage gelijk is aan de prijsverhoging dat ze net hebben doorgevoerd. Ik besloot de ontwijkingstechniek toe te passen door zo min mogelijk te laten wassen. Vanaf nu koop ik steeds nieuwe kleren en spaar ik de vuile kleren op totdat we verhuisd zijn. Ook voor de mannen laat ik alleen het hoognodige wassen. In Fabindia koop ik al een leuk bloesje voor 270 roepies. En de jongens hadden toch al wat nieuwe kleren nodig. Dubbel winst dus. Ik doe het niet voor mezelf! Ik hoef niet zonodig elke keer nieuwe kleren te kopen. Ik doe het voor Fortis.