Ik moet er niet steeds over beginnen, maar ik heb er nog steeds moeite mee dat Max zijn vriendjes zo ontzettend mist. Het schuldgevoel daarover verdwijnt niet vanzelf. Iedereen zegt wel dat ze klein zijn en ze zo weer nieuwe vriendjes maken. Maar ondertussen maak ik een klein menneke mee dat zijn vriendje Amon ontzettend mist. Vandaag heeft hij op school weer een tekening van voetballende Max en Amon gemaakt. Toen ik zie dat ik het zo mooi vond, legde Max uit dat deze tekening voor Amon was. We moeten het opsturen. Hij had het gemaakt “omdat ik zo verdrietig ben omdat ik ben verhuisd”. Slik.
No comments:
Post a Comment