Voordat je fantasie met je aan de haal gaat: de Hopping bunnies is een club voor moeders en hun (kleine) kinderen. Ik ben inmiddels lid geworden. Er wordt een aantal jaarlijkse evenementen georganiseerd. Daarnaast spelen de kinderen (met hun moeders) één keer per week bij iemand thuis. Als gastvrouw zorg je voor een tafel vol lekkers voor moeder en kind en de kinderen spelen samen terwijl de mama’s tips en recepten uitwisselen. Het is ook het moment om je vrede of onvrede over je huishoudelijk personeel te ventileren. Als nieuweling heb ik hier veel aan. In Mumbai is het niet makkelijk om je weg te vinden. Je moet weten waar je veilig vlees kan kopen, waar je de goede luiers (en niet de nepperds) kan aanschaffen, en wat gangbare salarissen zijn voor personeel. Je komt zo’n beetje dezelfde mensen tegen als op school. Tegelijkertijd merk je ook dat de dames erg openstaan voor nieuwelingen. Erg moeilijk is dat denk ik niet. Wat mij opvalt is dat het hebben van kinderen in ongeveer dezelfde leeftijdcategorie al zo een sterke gemene deler is dat je al snel vergeet dat je met iemand uit Engeland, Australië, Algerije of Jordanië zit te kletsen. De meeste zijn gestopt met werken toe ze voor het eerst naar het buitenland gingen. Een enkeling heeft werk in Bombay. Ik ontmoette bijvoorbeeld een dame, een Franse, die op een (andere) internationale school als leerkracht werkt. Haar man is de “uitgezondene”.Voor sommigen is het niet de eerste standplaats. De meesten vinden het hier wel leuk en zijn erg bereid om je in de stad wegwijs te maken. Ik weet nu waar ik veilig kan eten, waar ze billendoekjes verkopen die lekker ruiken (ik heb per ongeluk een keer doekjes gekocht waarvan de geur deed denken aan tjernobil) en dat Mac Donald’s hier niet te vreten is. Dat zijn toch belangrijke dingen! foto: Hopping bunnies bij Robin thuis
No comments:
Post a Comment