Eindelijk geveld

We hebben tot nu toe geluk gehad, de mannen en ik. Van eenvoudige griepjes tot aan Dengue en ernstige darmklachten, om ons heen werd iedereen ziek. Op wat onschuldige snotneusjes na hebben de jongens de eerste 10 maanden in India goed overleefd. Max is een taaie. Hij heeft nergens last van (afkloppen). Maurits heeft want tandproblemen gehad dat - helaas - gepaard ging met snotterige verkoudheid. Maar hij blijft daar irritant vrolijk onder (zeker 's nachts om 6 uur is dat om het bloed onder je nagels vandaan te halen). Maarten heeft wat kleine infecties te verduren gehad, en an occasional case of mild indigestion, maar niets om over naar huis te schrijven. Of zoals we op Curacao zeggen: "no ta ko'i kanta Makamba". (letterlijk vertaald: niets om over op te scheppen tegen Nederlanders).

Ik heb zelf nergens last van gehad, if anything, had ik eindelijk geen last meer van hooikoorts. Maar maanden/jarenlang te weinig slapen heeft eindelijk zijn tol geeist. Sinds eergisteren ben ik officieel ziek, koortsig, snotterig en humeurig (Maarten herkent me niet terug - nou ja, op da humeurige na). Ik moest van de zesde in een keer naar de eerste versnelling en ga op het moment echt niet harder dan 15 km/u. Ik wist wel dat het niet gezond is om nachten van drie a vier uurtjes te maken, maar ik deed het toch. Te laat erin en om half zeven elke ochtend er weer uit. Het moest fout gaan.

Ik ben hier niet zo goed in, dat stilzitten, ik word er onrustig van. Ik functioneer optimaal als ik minstens vier dingen tegelijk doe. Verminder het aantal activiteiten en alles loopt in de soep. Maar af en toe is het wel functioneel. Als je ziek bent, hoef je ook niet zo nodig. Ik voel me niet schuldig als ik alleen maar een beetje rond het huis hang. Ik heb vandaag heerlijk gekleurd met Maurits. Doe ik anders ook hoor, maar terwijl ik de krant lees of opruim of zo. Dat hoefde vandaag niet van mezelf, want tenslotte ben ik ziek.

Maarten is streng. Hij stuurt me elke avond om 9 uur naar bed. Gisteren smokkelde ik een boekje naar boven (ik dacht dat hij het niet doorhad), maar 10 minuten later stond hij naast mijn bed en pakte hij het af. Flauw. Vanavond ben ik slimmer. Ik leg mijn boek vast vanmiddag klaar onder mijn bed. En een flashlight.