Mumbai dag 28( 14 februari): Aftands bouquetje

Valentijnsdag. Altijd een moeilijke dag . Al 17 jaar. Wel of geen kadootjes? Het is tenslotte uitgevonden door de middenstand om mensen te verplichten kadootjes voor elkaar te kopen. Je hebt toch geen Valentijnsdag nodig om te weten dat je van elkaar houdt? Onzin dus. Doen we niet aan mee. Na een paar jaar – niet vervulde verwachtingen van mijn kant – besloot Maarten – als de dag er weer aan zat te komen – toch te informeren of ik van plan was een kado voor hem te kopen. Mijn antwoord was steevast ja. Waarna Maarten toch nog iets leuks meenam. Een bloemetje, een CDtje, of een aardigheidje (meneer Zonneberg). Inmiddels hebben we een mutual understanding dat als de ene partij van plan is niets te doen, dit in ieder geval gemeld moet worden aan de andere partij. Dat je niet voor lul stond met je bloemetje. Ja ja ze zeggen wel dat je na zoveel jaren weinig woorden nodig hebt, maar dat is gelogen. Je hebt net zoveel woorden nodig en je moet goede afspraken maken om misverstanden te voorkomen. Maar goed, 14 februari komt eraan en ik bereidde Maarten er vast op voor dat ik niet in de gelegenheid was om een passend kadootje voor hem te regelen. Maarten was opgelucht want hij zag ook geen kans om voor mij een leuk kadootje te kopen. Fijn zo, dan is dat in ieder geval besproken. Maar op de dag zelf moet hij gedacht hebben dat hij niet geheel met lege handen thuis kon komen. (ik geef toe: het waren ook niet mijn beste dagen) en onderweg naar huis vroeg hij Rakesh, onze chauffeur, om even te stoppen bij een bloemenstalletje. Maarten kocht daar voor 200 roepies een bouqetje met witte lelies en rozen en wat opvulgroen. Hij was er blij mee omdat het nogal laat was en de bloemenwala had nog maar een paar bloemetjes over. Toen hij thuis kwam was ik blij verrast (we waren tenslotte overeengekomen dat we niets zouden doen) en voelde me in ene een heel stuk beter. Het was niet voordat we het bouquet op tafel zetten dat we zagen dat de helft van de bloemen al verlept was en het opvulgroen onder de bladluizen zat! In het donker op straat zag het er heel anders uit. Het is by far het meest aftandse bouquetje dat ik ooit heb gehad. Echt, geloof me, by far!!! Maar ik was er blij mee. Ik heb hem dagen laten staat totdat het echt niet meer kon en op een middag was het verdwenen. De heren van housekeeping konden het niet meer aanzien.