Thursday, 5 April 2007
Mumbai dag 24 (10 februari): Spices
Het blijft een beetje behelpen in zo’n hotel maar ons verblijf heeft wel wat voordelen. Een daarvan is dat je geen boodschappen hoeft te doen voor het eten. Het Marriott hotel heeft 3 restaurants, een Lotus cafe, waar ook het ontbijt genuttigd wordt, en een poolside cafe. Bij het zwembad krijg je voornamelijk zwembadvoer, caesar salads, frietje, burgers en wat pasta. In Lotus cafe hebben ze zowel voor de lunch als voor het diner een goed buffet. Je kan er ook a la carte eten, daar zijn we niet zo enthousiast over. Dan heb je nog een redelijk Italiaans restaurant, een Indiaas restaurant en een Oosters restaurant, Spices. Spices hebben we helemaal ontdekt. Ik denk dat we er wel 15/20 keer hebben gegeten en het verveelt nog steeds niet. De sushi is heerlijk, maar ook de rijst- en bamigerechten smaken voortreffelijk. De kaart is zeer in balans zowel voor wat betreft de smaak als de kleurcombinaties. Je vindt er o.a. diverse Chinese, Thaise en Japanse gerechten. Fennema zou er helemaal blij van worden (voor non-hotello’s: Fennema was docent menuleer van de Hotelschool den Haag). Er worden ook regelmatig food-festivals georganiseerd. Een tijdje terug was het dim-sum week en ze hebben een een south-east asia festival gehad. Hotelgasten werden uitgenodigd om aan een kookworkshop mee te doen. Erg leuk allemaal. Maar goed, ik dwaal af. Wat ik wou zeggen is dat we nu door hebben hoe we toch van al dit lekkers kunnen genieten, ondanks de kinderen. Het sleutelwoord is: babyfoon. Een dag voor ons vertrek uit Nederland heb ik samen met Dolores een nieuwe babyfoon gekocht en die is perfect! Ik heb niet overal bereik, maar wel in Spices, bij de Italiaan en bij het zwembad. Voor alle overige ruimten in het hotel heb ik het volgende gevonden. Ik laat de babyfoon (met mijn telefoonnummer) achter bij de dames en heren van de executive business center. Als er gejank uit komt bellen ze me en zijn we binnen 2 minuten bij de mannen. Het werkt perfect! Dat wilden we vanavond weer eens proberen, maar de mannen roken onze plannen en hebben het gepresteerd om pas om tien uur in slaap te vallen. Toen hadden we en geen honger en geen zin meer. Het wordt een andere keer maar weer.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment