Mumbai dag 28( 14 februari): Aftands bouquetje

Valentijnsdag. Altijd een moeilijke dag . Al 17 jaar. Wel of geen kadootjes? Het is tenslotte uitgevonden door de middenstand om mensen te verplichten kadootjes voor elkaar te kopen. Je hebt toch geen Valentijnsdag nodig om te weten dat je van elkaar houdt? Onzin dus. Doen we niet aan mee. Na een paar jaar – niet vervulde verwachtingen van mijn kant – besloot Maarten – als de dag er weer aan zat te komen – toch te informeren of ik van plan was een kado voor hem te kopen. Mijn antwoord was steevast ja. Waarna Maarten toch nog iets leuks meenam. Een bloemetje, een CDtje, of een aardigheidje (meneer Zonneberg). Inmiddels hebben we een mutual understanding dat als de ene partij van plan is niets te doen, dit in ieder geval gemeld moet worden aan de andere partij. Dat je niet voor lul stond met je bloemetje. Ja ja ze zeggen wel dat je na zoveel jaren weinig woorden nodig hebt, maar dat is gelogen. Je hebt net zoveel woorden nodig en je moet goede afspraken maken om misverstanden te voorkomen. Maar goed, 14 februari komt eraan en ik bereidde Maarten er vast op voor dat ik niet in de gelegenheid was om een passend kadootje voor hem te regelen. Maarten was opgelucht want hij zag ook geen kans om voor mij een leuk kadootje te kopen. Fijn zo, dan is dat in ieder geval besproken. Maar op de dag zelf moet hij gedacht hebben dat hij niet geheel met lege handen thuis kon komen. (ik geef toe: het waren ook niet mijn beste dagen) en onderweg naar huis vroeg hij Rakesh, onze chauffeur, om even te stoppen bij een bloemenstalletje. Maarten kocht daar voor 200 roepies een bouqetje met witte lelies en rozen en wat opvulgroen. Hij was er blij mee omdat het nogal laat was en de bloemenwala had nog maar een paar bloemetjes over. Toen hij thuis kwam was ik blij verrast (we waren tenslotte overeengekomen dat we niets zouden doen) en voelde me in ene een heel stuk beter. Het was niet voordat we het bouquet op tafel zetten dat we zagen dat de helft van de bloemen al verlept was en het opvulgroen onder de bladluizen zat! In het donker op straat zag het er heel anders uit. Het is by far het meest aftandse bouquetje dat ik ooit heb gehad. Echt, geloof me, by far!!! Maar ik was er blij mee. Ik heb hem dagen laten staat totdat het echt niet meer kon en op een middag was het verdwenen. De heren van housekeeping konden het niet meer aanzien.

Mumbai dag 27 (13 februari): Gesprek met Max

Mama hoeveel nachtjes nog voordat ik jarig ben?

Nog 32 nachtjes slapen, Max

Zooooo, dat is superveel nachtjes ! 32 31 30 29, 28, 27,26, 25, 24, 23, 22, 21, 20, 19, 18, 17, 16, 15, 14, 13, 12, 11, 10, 9, 8, 7, 6, 5, 4, 3, 2, 1, 0!!!! Dan ben ik jarig he mama! Dan ben ik vijf JAAR!

Dan hebben we zeker een feestje hè Max?

Ja, dan ga ik Amon en Casper en Edward uitnodigen en ook een paar kindjes van mijn Engelse school; Jordan en Meit en Paarsav!

Toen was het even stil in de auto

Mama?

Ja max?

Ik vind het niet zo leuk in India.

O nee, max? Waarom niet?

Ik wil geen mangosap meer drinken.

Ik dacht dat je juist van mangosap hield!

Jawel, maar ik wil niet elke dag mangosap drinken, ik wil gewoon appelsap van thuis.

Maar we hebben toch ook roosvicee?

Ik wil geen roosvicee, ik wil appelsap van thuis in Nederland.


Maxie?

Ja

Je mist Nederland een beetje he?

Ja, soms wel heel erg.

Mama ook hoor.

Mumbai dag 26 (12 februari): Spelen bij Jordan

Max heeft een nieuwe vriendinnetje: Jordan. Eerlijkheid gebiedt te zeggen dat het niet van het kaliber Amon is. Amon is nog steeds zijn beste vriend, maar hij vindt Jordan wel ok om mee te spelen. Jordan heeft bovendien iets wat hij niet heeft, een eigen huis. Vandaag vroeg Hana of ze Max vanuit school mocht meenemen om te spelen. Max was helemaal happy om met haar mee te gaan. Aan het einde van de dag heeft Hana Max weer thuisgebracht en hij was echt blij om in een normale omgeving te zijn. Ik hoop dat alles gaandeweg normaler wordt e dat we zijn uit deze twilight zone kunnen. Ik heb me vandaag in ieder geval voorgenomen om – zolang we toch hier zitten – ervan te genieten. Ik heb vanavond mijn handen en mijn voeten laten doen (en geloof me ze hadden desperately een treatment nodig!) en ik voel me als herboren. Het is tijd om weer wakker te worden! We zijn zo passief geworden in het hotel. We gaan ook weer wat sporten. Sporten en verwenkuren, daar moet je je wel lekkerder door gaan voelen!. Ik ga ook voor Maarten afspraken maken. Die kilo’s moeten er weer af!!!!!

Mumbai dag 25 (11 februari): Papa naar huis!

Vandaag is een superdag! Pap mag, na een maand in Colombia te zijn geweest, weer naar huis. Mam is helemaal excited en, nou ja, we zijn allemaal blij. Ik heb hem ook een paar keer gesproken en dan vertelt hij mij eigenlijk alleen maar feitjes. Maar ik weet dat hij zin heeft om naar huis te gaan. Van Anthony weet ik dat hij mama heel erg heeft gemist. Hij maakt het goed, de artsen waren tevreden. Hij moet als hij weer thuis is wel weer aan zijn conditie gaan werken, maar dat is hem wel toevertrouwd.

Mumbai dag 24 (10 februari): Spices

Het blijft een beetje behelpen in zo’n hotel maar ons verblijf heeft wel wat voordelen. Een daarvan is dat je geen boodschappen hoeft te doen voor het eten. Het Marriott hotel heeft 3 restaurants, een Lotus cafe, waar ook het ontbijt genuttigd wordt, en een poolside cafe. Bij het zwembad krijg je voornamelijk zwembadvoer, caesar salads, frietje, burgers en wat pasta. In Lotus cafe hebben ze zowel voor de lunch als voor het diner een goed buffet. Je kan er ook a la carte eten, daar zijn we niet zo enthousiast over. Dan heb je nog een redelijk Italiaans restaurant, een Indiaas restaurant en een Oosters restaurant, Spices. Spices hebben we helemaal ontdekt. Ik denk dat we er wel 15/20 keer hebben gegeten en het verveelt nog steeds niet. De sushi is heerlijk, maar ook de rijst- en bamigerechten smaken voortreffelijk. De kaart is zeer in balans zowel voor wat betreft de smaak als de kleurcombinaties. Je vindt er o.a. diverse Chinese, Thaise en Japanse gerechten. Fennema zou er helemaal blij van worden (voor non-hotello’s: Fennema was docent menuleer van de Hotelschool den Haag). Er worden ook regelmatig food-festivals georganiseerd. Een tijdje terug was het dim-sum week en ze hebben een een south-east asia festival gehad. Hotelgasten werden uitgenodigd om aan een kookworkshop mee te doen. Erg leuk allemaal. Maar goed, ik dwaal af. Wat ik wou zeggen is dat we nu door hebben hoe we toch van al dit lekkers kunnen genieten, ondanks de kinderen. Het sleutelwoord is: babyfoon. Een dag voor ons vertrek uit Nederland heb ik samen met Dolores een nieuwe babyfoon gekocht en die is perfect! Ik heb niet overal bereik, maar wel in Spices, bij de Italiaan en bij het zwembad. Voor alle overige ruimten in het hotel heb ik het volgende gevonden. Ik laat de babyfoon (met mijn telefoonnummer) achter bij de dames en heren van de executive business center. Als er gejank uit komt bellen ze me en zijn we binnen 2 minuten bij de mannen. Het werkt perfect! Dat wilden we vanavond weer eens proberen, maar de mannen roken onze plannen en hebben het gepresteerd om pas om tien uur in slaap te vallen. Toen hadden we en geen honger en geen zin meer. Het wordt een andere keer maar weer.

Mumbai dag 23 (9 februari): off day

Vandaag is geen goede dag. Ik ben het zo zat om de hele dag in het hotel te zitten. Met de babyfoon heb ik wel wat meer vrijheid, maar ik kan het hotel niet uit. Nou is al die luxe best leuk, maar op het moment is het een gouden kooi. Ik wil de straat op, zonder de kinderen. Gewoon een beetje snuffelen in de stad. Dat kan nu gewoon niet. Het valt me ook tegen om de hele dag met de jongens opgesloten te zitten in de hotelkamer. Begrijp me niet verkeerd, ze zijn best leuk, maar heus niet altijd. Er zijn momenten dat ik ze best zou willen meegeven aan de eerste de beste wildvreemde die ik tegenkom. Daar moeten we maar iets op vinden.

Mmmbai dag 22 (8 februari) :De luchtpost is aangekomen!

Het heeft even geduurd, maar onze luchtpost is nu aangekomen. Writers, de lokale agent, heeft de spullen naar het hotel gebracht. Het was nog even raar omdat de meneer die de baas was een lijst bij zich had met 26 "items" erop. Na het uitladen kon hij maar 14 items vinden.Vlak voordat ik in paniek raakte kwam ik erachter dat hij een lijst bij zich had van ene heer Williams en dus niet van de Kerberts. Eigen kopie even gehaald en toen bleek alles toch weer te kloppen (iedereen blij). We kunnen weer even vooruit want naast de scheerzeep zijn ook de luiers nu aangekomen!