Debiele momenten

Mijn zus en ik noemen het debiele momenten. Als rechtgeaarde dochters van Freddy hebben ook wij er af en toe last van, deze debiele momenten. Je doet er niets aan, het overvalt je op de meest onmogelijke momenten en je kunt niet anders dan eraan toegeven.

De uitdrukking is een goed voorbeeld van hoe wij - toen we opgroeiden - woorden uit de ene taal verbasterden om het bij een andere taal te laten passen. Wij breidden zo moeiteloos nederlands, engels, papiamento en spaans aan elkaar tot een geheel nieuw dialect, overigens tot grote frustratie van mijn vader die vond dat we of de ene of de andere taal moesten spreken. Na al die jaren hebben we er gelukkig niets ernstigs aan overgehouden (of de constante strijd tegen overgewicht moet daaraan te wijden zijn.....)

Terug naar de debiele momenten. Debiel heeft hier niet (perse) de nederlandse betekenis, maar is een verbastering van het papiamentse debil. Debil betekent "zwak". Zwakke momenten dus.

Het wordt een beetje een lang verhaal maar Vallie en ik hebben zwakke momenten als we een zwerver op straat geld geven, of als we op straat veel te dure pakjes kauwgum kopen van een tandeloze vrouw, of een stukje "bijechi"(staatslot) kopen van een straat verkoopster terwijl we weten dat we toch nooit iets winnen.

Debiele momenten komen in vele soorten en maten voor. Het belangrijkste kenmerk is dat je iets doet of laat waarvan je weet dat het zeker in jouw nadeel is, maar iemand anders of de gemeenschap heeft daar baat bij. Begrijp me niet verkeerd, ik denk dat elke gemeenschap gebaat is bij een gezonde dosis debiele momenten. Het probleem waar ik mee zit is dat er bij mij nauwelijks een overweging aan voorafgaat, ik lijk soms niet anders te kunnen handelen.

Debiele momenten dus, je kunt er alleen aan toegeven.

In Mumbai zijn debiele momenten dodelijk, dat hoef ik niet uit te leggen. Je kan niet bij elke zwerver en elk bedelend kind - al dan niet met ledematen - eraan toegeven. Je gaat eraan onderdoor. Ik heb inmiddels een goede manier gevonden om hiermee on te gaan.

Dat wil niet zeggen dat ik helemaal debiele-momenten-vrij ben. Ik heb er bijvoorbeeld last van als ik blikjes zwan cocktailworstjes vind. Ik koop het nooit allemaal. Ik laat altijd een paar blikjes staan voor een ander die ook de hele stad af is gegaan op zoek naar deze worstjes.

Een paar weken geleden ontdekte ik dat er een hele kolonie duiven woonde in een nis achter ons terrras waardoor het terras continu werd ondergescheten door die vieze beesten, het er continu stonk naar duivenstront en ik helemaal gestoord werd van de 24X7 gekir. Toen ik de tuinman vroeg de boel uit te mesten en een schotje voor de ingang te zetten kwam ik erachter dat er net een nieuw nestje met jonge duifjes in zat. Ze konden nog niet vliegen. Wat nu te doen?

Debiel moment dus.

We hebben geduldig enkele weken gewacht tot de duiven groot genoeg waren om uit te vliegen en toen is de boel pas schoongemaakt. Sindsdien leven ze op het terras, schijten ze nog meer dingen onder en heeft het gekir onmetelijke normen aangenomen.

Ik moet echt van die debiele momenten af.........