Debiele momenten

Mijn zus en ik noemen het debiele momenten. Als rechtgeaarde dochters van Freddy hebben ook wij er af en toe last van, deze debiele momenten. Je doet er niets aan, het overvalt je op de meest onmogelijke momenten en je kunt niet anders dan eraan toegeven.

De uitdrukking is een goed voorbeeld van hoe wij - toen we opgroeiden - woorden uit de ene taal verbasterden om het bij een andere taal te laten passen. Wij breidden zo moeiteloos nederlands, engels, papiamento en spaans aan elkaar tot een geheel nieuw dialect, overigens tot grote frustratie van mijn vader die vond dat we of de ene of de andere taal moesten spreken. Na al die jaren hebben we er gelukkig niets ernstigs aan overgehouden (of de constante strijd tegen overgewicht moet daaraan te wijden zijn.....)

Terug naar de debiele momenten. Debiel heeft hier niet (perse) de nederlandse betekenis, maar is een verbastering van het papiamentse debil. Debil betekent "zwak". Zwakke momenten dus.

Het wordt een beetje een lang verhaal maar Vallie en ik hebben zwakke momenten als we een zwerver op straat geld geven, of als we op straat veel te dure pakjes kauwgum kopen van een tandeloze vrouw, of een stukje "bijechi"(staatslot) kopen van een straat verkoopster terwijl we weten dat we toch nooit iets winnen.

Debiele momenten komen in vele soorten en maten voor. Het belangrijkste kenmerk is dat je iets doet of laat waarvan je weet dat het zeker in jouw nadeel is, maar iemand anders of de gemeenschap heeft daar baat bij. Begrijp me niet verkeerd, ik denk dat elke gemeenschap gebaat is bij een gezonde dosis debiele momenten. Het probleem waar ik mee zit is dat er bij mij nauwelijks een overweging aan voorafgaat, ik lijk soms niet anders te kunnen handelen.

Debiele momenten dus, je kunt er alleen aan toegeven.

In Mumbai zijn debiele momenten dodelijk, dat hoef ik niet uit te leggen. Je kan niet bij elke zwerver en elk bedelend kind - al dan niet met ledematen - eraan toegeven. Je gaat eraan onderdoor. Ik heb inmiddels een goede manier gevonden om hiermee on te gaan.

Dat wil niet zeggen dat ik helemaal debiele-momenten-vrij ben. Ik heb er bijvoorbeeld last van als ik blikjes zwan cocktailworstjes vind. Ik koop het nooit allemaal. Ik laat altijd een paar blikjes staan voor een ander die ook de hele stad af is gegaan op zoek naar deze worstjes.

Een paar weken geleden ontdekte ik dat er een hele kolonie duiven woonde in een nis achter ons terrras waardoor het terras continu werd ondergescheten door die vieze beesten, het er continu stonk naar duivenstront en ik helemaal gestoord werd van de 24X7 gekir. Toen ik de tuinman vroeg de boel uit te mesten en een schotje voor de ingang te zetten kwam ik erachter dat er net een nieuw nestje met jonge duifjes in zat. Ze konden nog niet vliegen. Wat nu te doen?

Debiel moment dus.

We hebben geduldig enkele weken gewacht tot de duiven groot genoeg waren om uit te vliegen en toen is de boel pas schoongemaakt. Sindsdien leven ze op het terras, schijten ze nog meer dingen onder en heeft het gekir onmetelijke normen aangenomen.

Ik moet echt van die debiele momenten af.........

De riksja-wallah

Grappig hoe je door bepaalde ervaringen je gedrag leert bij te stellen om er vervolgens achter te komen dat je gedrag gebaseerd is op bepaalde veronderstellingen die niet altijd opgaan.

Nee, dit is geen psychologisch-sociologish-antropologisch beschouwing over leven in Mumbai (of misschien toch wel?), maar een aha! moment naar aanleiding van twee riksja-ritjes

Een van de eerste dingen die ik hier leerde managen was een ritje met de riksja.
- Hoe houd je ze aan? (wapperen met de handjes)
- Hoe lees je de meter? (bedrag minus 1 rupee)
- Hoe betaal je? (altijd gepast, ze hebben nooooooooooit change)
- Wel of geen tip? (korte rit: geen, langere rit: een paar rupees nooit meer dan 2 a 3)
- hoe spreek je ze aan? (nooit met twee woorden spreken, is verwarrend. Gebruik geen lange volzinnen, verstaan ze niet. Ondersteun je vraag dan wel opdracht altijd met nonverbale tekens, ze verstaan eigenlijk zowiezo geen engels, schreeuw indien nodig)

Handig is het om wat kreten in hindi te kennen zoals:
- Ruko! (stop!)
- RUKOOOOOO!!!!!"(IK ZEI TOCH STOP, EIKEL!!!)
- right lo (rechtsaf)
- left lo (linksaf)
- change hai? (heeft u ook wisselgeld?)

Na een korte inwerkperiode, had ik het helemaal onder de knie en kan ik met trots zeggen dat ik een volleerd riksja-nemer ben. Desgewenst geef ik nu ook cursussen aan derden.

Maar door twee ervaringen, allebei in de afgelopen dagen moet ik mijn beeld van de riksjarijder enigzins bijstellen.

Vorige week zat ik met Mauch in de riksja en lette ik niet zo goed op de weg waardoor ik op het allerlaatse moment "ruko!!!" moest roepen om de rikjsa te laten stoppen. Hij stopt, draait zich om en zegt tegen me in perfect engels "you want me to stop here ma'am?". Die kon ik in mijn zak steken.

Vandaag bracht ik Mauch naar school met de riksja. Bij het instappen zeg ik - geheel tegen protocol - "good morning" tegen de rikjsa-walah. Hij draait zich om en zegt: "Good morning Ma'am! Where shall I take you?". Ik geef aan waar we naartoe gaan en verzoek hem even bij de school te wachten terwijl ik el Mau naar binnen breng. Terug bij de riksja zie ik hem uitgebreid zijn wagen poetsen. "More clean now, Ma'am" zegtie, terwijl hij me uitnodigt weer plaats te nemen, "Next stop?". Weer thuis betaal ik hem inclusief een kleine tip (overigens niet conform de regels voor kleine rit). Terwijl ik wegloopt roept hij nog "Tomorrow same time?".

Nou, dit heb ik nog nooit meegemaakt en leert mij des te meer not to judge books by their cover ( ik begin steeds meer als mijn moeder te klinken). Met ik mijn vooroordeeld ten aanzien van de riksjarijder nu bijstellen? Of is het de uitzondering die de regel bevestigt?

Travelher presentatie!

druk geweest-------> Travelher!!!!!

IK ben druk geweest lieve mensen. Ik realiseer me dat ik best tijd had kunnen maken om jullie op de hoogte te houden, maar het was echt druk.

Het is dan eindelijk zover. Ik ben begonnen. Maandenlang ben ik aan het knutselen geweest met mijn tasjes. Nu heb ik mijn eerste verkoop gehad in het Marriott hotel! Tijdens een besloten bijeenkomst heb ik mijn reistasjes (inmiddels om gedoopt tot "travel buddies" tentoongesteld en bijna alles verkocht. Het was een geweldige ervaring en de vraag is HOE NU VERDER???????

Annet (stiefschoonmoeder, vriendin en tevens grafisch ontwerpster) heeft voor mij een logo gemaakt. Ik heb nu visitekaartjes, labels en briefpapier dus ben ik superprofi!!!!

ik zal proberen mijn presentatie te bloggen..............