Ok, ok ok, nu ben ik jullie wel aan het verwaarlozen. Ik heb het zo krankzinnig druk gehad dat het er niet van kwam. As we speak viert heel Hindustaans India hun grootste feest, Diwali. Overal om mij heen hoor ik vuurwerk en zie ik prachtige licht-creaties in de lucht. Ons appartement ligt op de 11de verdieping van Narain Terraces en geeft een geweldig beeld van de stad. Bizar eigenlijk. De mannen liggen allemaal op bed. Het huis is verder stil en buiten is het voor heeeeel veeeeel mensen een heel groot feest. Het voelt alsof iedereen nieuwjaar viert en jij als enige bent vergeten dat er wat te vieren viel. Het voelt ook niet als nieuwjaar.
En toch hebben we er veel aan gedaan. Vorige week zijn we bij vrienden thuis geweest waar we op tradtionele wijze Diwali hebben gevierd: veel eten en drank en kaartspelen om geld. Uiteraard heb ik een partijtje gewonnen en dit - niet verrassend- geheel op de bluf. Ook Maarten heeft wat geld binnengesleept.
De afgelopen dagen hebben we diya;s (kleine lampjes) beschilderd, Rangoli's (tekeningen op de grond van kleurstofpoeder) gemaakt op school, lichtjes buiten gehangen, vuurwerk afgestoken en aan al het Narain Terraces personeel Diwali bonussen uitgereikt. We hebben ons allemaal op gezette tijden gehuld in traditionele kledij. En toch, hoewel het heel goed voelt om een beetje deel uit te maken van het grote geheel, mis ik hierdoor des te meer de viering van onze eigen feesten. Vooral Sinterklaas en Kerst.
Maar er is ook goed nieuws. Opa en Oma Kerbert komen eind november op vakantie en zullen niet alleen de verjaardag van Maurits meevieren, maar ook Sinterklaas. Ik moet maar snel beginnen aan de gedichten, zucht...... Wie had iets gezegd over het missen van feesten......
No comments:
Post a Comment